บทที่ 15 ตุ๋นจนเปื่อย

ชงโคถ่างตาค้าง แหงนหน้ามองเขาคนพูดที่มีความสูงต่างกันขณะนั่งลงบนเก้าอี้ระดับเดียวกับเธอ ก่อนถอนหายใจดังพรืด

“สาบานเลยว่าฉันจะไม่ถามอะไรคุณอีก”

ขบกรามกรอด เอ่ยน้ำเสียงเล็ดลอดไรฟัน ทว่าใครจะรู้สิ้นสุดประโยคนั้น จะมีอีกหลายบทสนทนาถูกพ่นออกมาไม่หยุด

“ก็แล้วแต่ เพราะฉันเองขี้เกียจตอบเหมือนกัน”

“คนอย่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ